Psychoterapia dzieci i młodzieży

Psy­cho­te­ra­pia nie ma na celu „napra­wie­nia dziec­ka”. To pro­ces, w któ­rym cho­dzi nie tyl­ko o usu­nię­cie obja­wów, bo to one naj­czę­ściej dopro­wa­dza­ją do zgło­sze­nia się do psy­cho­lo­ga. To pomoc w zro­zu­mie­niu źró­dła i przy­czyn wystą­pie­nia nie­pra­wi­dło­wo­ści zakłó­ca­ją­cych roz­wój dziec­ka, prze­pra­co­wa­niu ich, wzmoc­nie­nie dziec­ka i wspar­ciu go w roz­wi­ja­niu kom­pe­ten­cji ade­kwat­nych do wie­ku, popra­wę rela­cji z waż­ny­mi osobami.

For­ma psy­cho­te­ra­pii dziec­ka zale­ży od jego wie­ku. W przy­pad­ku tych naj­młod­szych – do ok. 2 roku życia naj­czę­ściej ma postać spo­tkań z mamą lub z oboj­giem rodzi­ców. Trud­no­ści dziec­ka, z któ­ry­mi zgła­sza­ją się rodzi­ce, czę­sto zwią­za­ne są z tym, co dzie­je się w rela­cji z opie­ku­na­mi, a nawet ich oso­bi­sty­mi trud­no­ścia­mi. Psy­cho­te­ra­peu­ta z wykształ­ce­niem sys­te­mo­wym i rozu­mie­niem takich pro­ce­sów, może ziden­ty­fi­ko­wać zakłó­ce­nia i pomóc w ich prze­pra­co­wa­niu, popra­wia­jąc kom­fort życia rodzi­ny i wspie­ra­jąc opty­mal­ny roz­wój dla dziecka.

Dzie­ci w wie­ku przed­szkol­nym zazwy­czaj uczest­ni­czą w psy­cho­te­ra­pii samo­dziel­nie, a spo­tka­nia same­go psy­cho­te­ra­peu­ty z rodzi­ca­mi odby­wa­ją się co jakiś czas. Dla takich dzie­ci for­mą tera­pii jest zaba­wa, odpo­wied­nio mode­ro­wa­na przez psy­cho­lo­ga i mają­ca jasno okre­ślo­ny cel. Im star­sze dziec­ko, tym wię­cej roz­mo­wy. Psy­cho­te­ra­pia ado­le­scen­tów bar­dzo zbli­żo­na jest już do psy­cho­te­ra­pii osób doro­słych i opie­ra się na spe­cy­ficz­nym, leczą­cym dialogu.

Wska­za­nia do psy­cho­te­ra­pii dzie­ci i młodzieży:

• zabu­rze­nia rozwojowe
• cało­ścio­we zabu­rze­nia roz­wo­ju (autyzm, Zespół Aspergera)
• ADHD
• sta­ny lęko­we (tak­że nasi­lo­ne lęki separacyjne)
• fobie
• mutyzm wybiór­czy
• mocze­nie nocne
• zanie­czysz­cza­nie i pro­ble­my z wypróż­nia­niem (tak­że tzw. zapar­cia nawykowe)
• tiki
• zabu­rze­nia przywiązania
• sta­ny po prze­ży­ciu traumy
• trud­ne doświad­cze­nia życio­we (roz­wód rodzi­ców, utra­ta człon­ka rodziny)
• sta­ny depre­syj­ne i obni­żo­ne­go nastroju
• trud­no­ści w rela­cjach z rówieśnikami
• trud­no­ści i zabu­rze­nia w zachowaniu
• zabu­rze­nia jedzenia

Psy­cho­te­ra­peu­ci dzie­cię­cy przyj­mu­ją­cy w Empatii:

mgr Agniesz­ka Gadec­ka-Toma­sik
mgr Doro­ta Sar­na
mgr Patry­cja Lisow­ska-Gór­ny
mgr Moni­ka Bałczyk