Zaburzenia wytrysku

Dysfunkcje wytry­sku

Problemy zwią­za­ne z wytry­skiem to jed­ne z naj­czę­ściej spo­ty­ka­nych zabu­rzeń sek­su­al­nych u męż­czyzn, któ­re pozo­sta­ją w cie­niu innych tema­tów zwią­za­nych z męską sek­su­al­no­ścią. Wiele osób uni­ka roz­mów na ten temat z powo­du wsty­du lub błęd­nych prze­ko­nań, co może pro­wa­dzić do pogłę­bie­nia pro­ble­mu. Dysfunkcje wytry­sku mogą mieć ogrom­ny wpływ na jakość życia sek­su­al­ne­go oraz rela­cje part­ner­skie. W tym arty­ku­le wyja­śni­my, czym są dys­funk­cje wytry­sku, jakie mogą być ich przy­czy­ny oraz kie­dy war­to zgło­sić się po pomoc.

Dysfunkcje wytry­sku to gru­pa zabu­rzeń zwią­za­nych z pro­ce­sem eja­ku­la­cji (wytry­sku nasie­nia), któ­re mogą przy­bie­rać róż­ne for­my. Najczęściej spo­ty­ka­ne to:

• Przedwczesny wytrysk – to naj­czę­ściej wystę­pu­ją­ce zabu­rze­nie, defi­nio­wa­ne jako wytrysk nastę­pu­ją­cy przed roz­po­czę­ciem sto­sun­ku lub w bar­dzo krót­kim cza­sie po pene­tra­cji (do ok. 1–2 minut), co unie­moż­li­wia satys­fak­cję sek­su­al­ną obu partnerom.
• Opóźniony wytrysk –  trud­ność lub nie­moż­ność osią­gnię­cia wytry­sku pomi­mo prze­dłu­ża­ją­ce­go się pobu­dze­nia seksualnego.
• Brak wytry­sku – nie­moż­li­wość osią­gnię­cia wytry­sku pomi­mo odpo­wied­niej stymulacji.
• Wytrysk wstecz­ny – sytu­acja, w któ­rej nasie­nie cofa się do pęche­rza moczo­we­go zamiast być wyda­lo­ne na zewnątrz, co może powo­do­wać trud­no­ści z zapłodnieniem.
• Nasieniotok – to mimo­wol­ny wypływ nasie­nia z cew­ki moczo­wej, bez towa­rzy­szą­ce­go pod­nie­ce­nia sek­su­al­ne­go i orgazmu.

Przyczyny pro­ble­mów z wytry­skiem mogą być bar­dzo zło­żo­ne i wyni­kać z róż­nych czynników:

• czyn­ni­ki fizjo­lo­gicz­ne: pro­ble­my hor­mo­nal­ne, cho­ro­by neu­ro­lo­gicz­ne, cukrzy­ca, uszko­dze­nia rdze­nia krę­go­we­go czy prze­wle­kłe infek­cje dróg moczo­wych. Niektóre leki, takie jak anty­de­pre­san­ty i  leki prze­ciw nad­ci­śnie­nio­we, mogą wpły­wać na funk­cjo­no­wa­nie seksualne.
• czyn­ni­ki psy­cho­lo­gicz­ne: stres, lęk przed intym­no­ścią, niska samo­oce­na, oba­wy przed bra­kiem satys­fak­cji partnerki/partnera, nega­tyw­ne doświad­cze­nia seksualne,
• czyn­ni­ki rela­cyj­ne: pro­ble­my w związ­ku, brak otwar­tej komu­ni­ka­cji, kon­flikt, brak wza­jem­ne­go zrozumienia
• styl życia: pale­nie papie­ro­sów, nad­uży­wa­nie alko­ho­lu, brak aktyw­no­ści fizycz­nej, wyso­ki poziom stresu

Jak wygląda diagnoza i leczenie?

Podczas wizy­ty, spe­cja­li­sta prze­pro­wa­dzi szcze­gó­ło­wy wywiad sek­su­olo­gicz­ny doty­czą­cy obja­wów, zdro­wia fizycz­ne­go, sty­lu życia, histo­rii sek­su­al­nej oraz rela­cji part­ner­skich. Może rów­nież zle­cić bada­nia, aby wyklu­czyć przy­czy­ny fizycz­ne (np. poziom hor­mo­nów, stan pro­sta­ty, funk­cjo­no­wa­nie ukła­du nerwowego).

Specjalista może pytać o:

• czas trwa­nia problemu
• czę­stość występowania
• oko­licz­no­ści, w któ­rych docho­dzi do wytrysku
• obec­ność innych pro­ble­mów seksualnych
• ogól­ny stan zdro­wia i wystę­po­wa­nie cho­rób przewlekłych.

Leczenie zale­ży od przy­czy­ny i rodza­ju dys­funk­cji. Gdy zdia­gno­zo­wa­ne zosta­nie zabu­rze­nie wytry­sku, któ­re wystę­pu­je od chwi­li roz­po­czę­cia aktyw­no­ści sek­su­al­nych (wro­dzo­ne), co praw­do­po­dob­nie ma pod­ło­że bio­lo­gicz­ne i jest uwa­run­ko­wa­ne gene­tycz­nie, pacjent zosta­je prze­kie­ro­wa­ny na far­ma­ko­te­ra­pię. Pierwotne zabu­rze­nia wytry­sku mogą mieć miej­sce tak­że w przy­pad­ku sil­ne­go lęku oraz napię­cia u pacjen­ta i nie­ko­niecz­nie mieć cha­rak­ter bio­lo­gicz­ny. Wtedy wska­za­ne jest lecze­nie psy­cho­te­ra­peu­tycz­ne. Gdy dys­funk­cja wytry­sku poja­wia się po okre­sie pra­wi­dło­we­go funk­cjo­no­wa­nia, zabu­rze­nie będzie mia­ło pod­ło­że psy­cho­lo­gicz­ne lub bio­lo­gicz­ne, co wyma­ga dokład­nej dia­gno­sty­ki, tera­pii sek­su­olo­gicz­nej lub psy­cho­te­ra­pii oraz lecze­nia farmakologicznego.

Leczenie zabu­rzeń wytry­sku obej­mu­je meto­dy dosto­so­wa­ne do przy­czy­ny i rodza­ju pro­ble­mu. Główne for­my tera­pii to:

• Konsultacja sek­su­olo­gicz­na: kon­sul­ta­cje obej­mu­ją jed­no lub kil­ka spo­tkań z sek­su­olo­giem, któ­rych celem jest dia­gno­za czy­li wstęp­ne okre­śle­nie przy­czyn powsta­łej trud­no­ści, psy­cho­edu­ka­cja oraz dobra­nie odpo­wied­niej meto­dy pomo­cy. Specjalista udzie­la psy­cho­edu­ka­cji  i wyja­śnia pacjen­to­wi mecha­ni­zmy zwią­za­ne z wytry­skiem i sek­su­al­no­ścią.  W zło­żo­nych sytu­acjach wska­za­na jest dłuż­sza tera­pia sek­su­olo­gicz­na, psy­cho­te­ra­pia, far­ma­ko­te­ra­pia, lub skie­ro­wa­nie do leka­rza innej specjalności.
• Terapia sek­su­olo­gicz­na: gdy poje­dyn­cze kon­sul­ta­cje oraz porad­nic­two nie są wystar­cza­ją­ce w popra­wie obja­wów zabu­rzeń wytry­sku, zale­ca się regu­lar­ne spo­tka­nia ze spe­cja­li­stą sek­su­olo­giem. Praca jest skon­cen­tro­wa­na na zale­ce­niach, psy­cho­edu­ka­cji oraz zada­niach do wyko­na­nia poza gabi­ne­tem, któ­rych rezul­ta­ty oma­wia­ne są na sesjach. Opiera się m.in. na ćwi­cze­niach kon­tro­lo­wa­nia wytry­sku czy wyko­rzy­sty­wa­niu tech­nik relaksacyjnych
• Psychoterapia: wska­za­niem do psy­cho­te­ra­pii jest psy­cho­lo­gicz­ne pod­ło­że zabu­rzeń, obej­mu­ją­ce czę­sto szer­szy obszar życia pacjen­ta, a nie tyl­ko sfe­rę sek­su­al­ną. Dlatego psy­cho­te­ra­pia zabu­rzeń sek­su­al­nych kon­cen­tru­je się zazwy­czaj nie tyl­ko na pra­cy w zakre­sie zmniej­sze­nia obja­wów zabu­rzeń sek­su­al­nych, ale tak­że w zakre­sie trud­no­ści psy­cho­lo­gicz­nych, w rela­cjach z inny­mi, lep­sze­go rozu­mie­nia sie­bie i wła­snych mecha­ni­zmów działania.
• Konsultacja lekar­ska: kon­cen­tru­je się na  iden­ty­fi­ka­cji i lecze­niu fizycz­nych przy­czyn zabu­rzeń. Lekarz może skie­ro­wać na bada­nia labo­ra­to­ryj­ne, np. hor­mo­nów (testo­ste­ron, pro­lak­ty­na) lub bada­nia neu­ro­lo­gicz­ne i uro­lo­gicz­ne. Dobiera lecze­nie far­ma­ko­lo­gicz­ne i zale­ca lecze­nie cho­rób współ­ist­nie­ją­cych (np. cukrzy­ca, depre­sja, cho­ro­by ukła­du krążenia)
• Farmakoterapia: w przy­pad­ku przed­wcze­sne­go wytry­sku mogą być sto­so­wa­ne leki opóź­nia­ją­ce wytrysk (np. selek­tyw­ne inhi­bi­to­ry wychwy­tu zwrot­ne­go sero­to­ni­ny – SSRI). W przy­pad­ku wytry­sku wstecz­ne­go, pomoc­ne mogą być leki zwięk­sza­ją­ce napię­cie mię­śnio­we zwie­ra­cza pęcherza.
• Terapia par: jeśli trud­no­ści wyni­ka­ją z pro­ble­mów w związ­ku, war­to roz­wa­żyć tera­pię par, aby popra­wić wza­jem­ne zro­zu­mie­nie i komunikację.

Warto zgło­sić się po pomoc, jeśli pro­ble­my z wytry­skiem są powta­rza­ją­ce się i utrzy­mu­ją się przez dłuż­szy czas, szcze­gól­nie jeśli pro­wa­dzą do fru­stra­cji, uni­ka­nia zbli­żeń lub mają nega­tyw­ny wpływ na rela­cję z part­ne­rem. Specjalista, taki jak sek­su­olog czy psy­cho­te­ra­peu­ta, pomo­że ziden­ty­fi­ko­wać przy­czy­ny pro­ble­mu oraz zapro­po­no­wać odpo­wied­nie lecze­nie. W naszym Centrum Medycznym Empatia doświad­czo­ny zespół spe­cja­li­stek i spe­cja­li­stów pro­wa­dzi pomoc seksuologiczną.

Pracą w tym obsza­rze w Centrum Medycznym Empatia zaj­mu­ją się:

lek. Kamil Gorczyca
mgr Krzysztof Nikorowicz
mgr Łukasz Musiał
mgr Paulina Łasak-Ponikło
mgr Karolina Kwiatkowska